Rozdział 34

Maddie

Tom poszedł na górę się ubrać, a cała nasza zgraja zajęła miejsca w salonie. Siedzieliśmy w ciszy. Każdy patrzył się po sobie. Nie wiedzieliśmy co ze sobą zrobić. Dopiero, kiedy do salonu wrócił Tom, postanowiliśmy obejrzeć jakiś film. Postawiliśmy na Sinister. Wiem, że źle robię oglądając horror, ale chłopcy nic innego nie mieli... Cóż, obok mnie siedzi Jay i Nath, więc jakby co schowam się za nich.
Na moje szczęście była wczesna pora. Osiemnasta? Eh, nie ważne. Max włączył film, a Tom przygotował popcorn. Przyniósł także piwo dla każdego z chłopców, a mi wręczył sok pomarańczowy. Max z Tom'em zajęli miejsca na podłodze, Siva na fotelu, a ja z Jay'em i Nath'em na kanapie.
Film się zaczął, a ja już po kilku pierwszych scenach się bałam... Chwyciłam poduszkę, którą wcześniej trzymał Nathan i zasłoniłam nią oczy wtulając się w Jay'a. Chłopaki zaczęli się ze mnie śmiać za co oberwali w tył głów.
- Nie śmieszne - powiedziałam.
- Śmieszne - zaprzeczył Tom, którego znów uderzyłam w tył głowy. Zamknął się i dalej oglądaliśmy film. Nie oddałam nikomu mojej poduszki, a sok rozlałam... Niechcący!
W końcu, po kilku godzinach męczarni, film się skończył i mogłam odetchnąć z ulgą. Spojrzałam na zegarek. Dochodziła 21, więc powinnam wracać do domu. Nie chciałam jednak iść sama, ponieważ się bałam. Jednak żadem z tych ciołków nie chciał mnie odwieźć ani odprowadzić. Postanowiłam podręczyć Nath'a. On zawsze ulega...
- Nathan - podeszłam do niego. - Wiesz, że jesteś taki kochany, uroczy, cudo...
- Dobra, chodź - powiedział łapiąc mnie za rękę i podprowadzając pod drzwi. Założył na siebie kurtkę i wyszliśmy.
- Hm, szybko poszło - wyszczerzyłam się. Podeszliśmy do samochodu Nathan'a i wsiedliśmy do niego. Chłopak odpalił silnik, a następnie ruszyliśmy w drogę. W tle grało cicho radio, a my siedzieliśmy w ciszy. To źle. Zawsze rozmawiamy, nawet na najgłupsze tematy, a teraz? Cisza...
- Ehm, Nath - zaczęłam - gdzie jest Ava? Wróciła do Gloucester? - Spytałam się go. Kiedy byłam u chłopców w domu, nie zauważyłam Avy. Byłam pewna, że wróciła.
- Nie - odpowiedział i skręcił. - Wyjechała do Nowego Jorku, bodajże do swojej babci? - Spojrzał na mnie i przymrużył oczy.
- Avan też tam jest. - Powiedziałam i się uśmiechnęłam na wspomnienie Avana. Nathan tylko przytaknął. Widziałam, że dalej go nie lubił, ale starał się tego nie okazywać. Chociaż tyle...
W końcu dojechaliśmy na miejsce. Pożegnałam się z Nathan'em i wysiadłam z samochodu, ale coś mnie tknęło i zanim odjechał, wróciłam do niego. Spojrzałam na bruneta i szeroko się uśmiechnęłam.
- Wjedziesz? - Spytałam pokazując na dom. Nath znów przytaknął głową i zgasił samochód. Razem wyszliśmy z niego. Podeszliśmy do drzwi i... otworzyliśmy je! Zaskoczyłam was, nie? Po cichu, mijając siedzących w salonie mamę i Michała, poszliśmy na górę do mojego pokoju. W nim znajdował się Paul. Nie powiem, trochę mnie to wkurzyło. Paul jest u mnie w pokoju, tylko wtedy kiedy chce pograć na komputerze.
- Hej młody - Nathan przywitał się z moim bratem.
- Cześć Nath - odpowiedział mu, nie odrywając wzroku od komputera. Zaśmiałam się i klapsnęłam na łóżko, a obok mnie usiadł Nathan. Paul dalej nie chciał wyjść, więc my i Nath milczeliśmy i nie rozmawialiśmy. Nie lubię, kiedy ktoś 'podsłuchuje' moje rozmowy, a teraz wiem, że Paul ewidentnie chciał to zrobić. Co z tego, że jest młody? Na każdego trzeba uważać...
Miałam już dość tego milczenia, dlatego postanowiłam, że zamiast rozmawiać to popiszę z Nathan'em. Nie, nie smsy. Z szafki wyciągnęłam zeszyt i dwa długopisy. Wróciłam na swoje miejsce i napisałam na jednej z kartek: "Czas na twoją spowiedź :D" i podałam Nathan'owi. Ten się uśmiechnął od nosem i odpisał mi. Wiedział dokładnie o jaką "spowiedź" mi chodziło, o opowiedzenie mi co słychać u niego. Logiczne, nie? I tak zaczęliśmy pisać. Po godzinie Paul poszedł, a my mogliśmy już normalnie rozmawiać. Zajęło nam to długo. Tak długo, że zasnęliśmy...

__________________________

Przepraszam, przepraszam, przepraszam i jeszcze raz przepraszam. Ten rozdział jest nudny, głupi, beznadziejny, krótki... Do dupy.

Musieliście tak długo na niego czekać, a ja was zawiodłam. Przepraszam, naprawdę...

Mam dla was pewną propozycję. Nie wiem czy mogę tak to nazwać, ale nie ważne. Jak wiecie na moim blogu jest muzyka z piosenkami chłopców. Jednak co chwila wychodzi ich nowa piosenka, a mi się nie chce tego zmieniać, więc postanowiłam, że wspólnie wybierzemy 15 piosenek, które będą na liście. W komentarzu napiszcie swoje propozycje piosenek (co najmniej 5-6 piosenek), a potem wybiorę 15 z nich ;) Co wy na to? Pomożecie mi? :)

Do następnego!

Magda. ♥