Rozdział XXXII !

Gdy chłopaki już przyszli, zastała cisza. Nikt sie nie odzywał. Każdy milczał. Emily nie oderwała sie ode mnie. Cały czas była do mnie przytulona.

- Moze juz pojdziemy? - zaproponowal Jay. I udalismy sie do domu. Tam Emily, od razu poszla na gore. My zostalismy na dole, jednak po chwili postanowilem pojsc do niej. Zapukałem i wszedlem. Siedziała na łóżku i płakała. Podszedłem do niej i znów przytuliłem. Po chwili spojrzała mi w oczy i powiedziała:

- Nath ... Ja ... Ja sobie wszystko przypomniałam ... - zdziwiło mnie to. Przecież lekarze mówili, ze nie przypomni juz sobie niczego. Ale ciesze sie, ze ... Ze pomieta ... Ze ... No, ze pamieta ^^ - Ja ... Ja cię kocham ... - powiedziała to, a moje oczy zrobiły się jak piecio złotówki! Patrzylismy sobie w oczy długo. Wkoncu złożyła na moich ustach pocałunek ... Odwzajemniłem go. Trwalismy długo w pocałunku, kiedy do pokoju wparował Max. Oderwalismy sie od siebie. On zaczal sie chichrac i wyszedł. Ma to wyczucie czasu -.-
Gdy wyszedl, Emily podeszla do swojej walizki i rozpakowala je. No tak ...

Zeszlismy na dol i usiedlismy na kanapie.

- A wy co tacy? - zapytala Emily. Spojrzelismy sie na nia ze zdziwionymi minami. - Moze film? - wstala i podeszla do telewizora.

- Ale ... - wydukal  Jay.

- Sluchajcie. - zaczela Em. - przepraszam, ze zacowalam sie jak dziecko. Ale zapomnijmy o tym i ... Zacznijmy od nowa - powiedziala i usmiechnela sie. - Moze film? - powtorzyla i podeszla tym razem do pulki z filmami. Patrzylismy sie na nia ze zdziwieniem.

- Nie jestes na nas zla? - zapytalem.

- Nie ... - odwrocila sie w nasza strone z plyta. - Ogladamy? - znaow sie zapytala, a my kiwnelismy glowami na tak. Po rozpoczeciu seansu, Emily poszla do kuchi po cos do pica i jedzenia. Ja udalem sie za nia.

- Pomoge ci. - powiedziałem kiedy chciała sama wziasc wszystko. Tak, pomocny Nath ;D

- Dzieki. - powiedziała i juz jej nie bylo w kuchni ... Poszedlem za nia do salonu. Tam chlopaki siedzieli spokojnie. Dziwnee ... - Co wy tacy sztywni? - zapytała sie chłopakow, po czym spojrzala sie tez na mnie.

- Hmm ... Nie wiem. - odezwal sie Tom. Emily, wywrucila oczami i usiadla na kanapie, a obok niej, ja. Nie mogelem sie skupic na filmie. Nie wiem czemu, moze to przez to co sie wydarzyło przez ostatnie dni? Przeciez ... Sie znalazla, powinienem sie cieszyc, a nie rozmyslac nad tym co bylo. Powinienem myslec, o tym co sie teraz dzieje, w tej wlasnie chwili. A ja co? A ja glupi przejmuje sie tym co bylo. Emily ma racje, powinienem o tym nie myslec, zapomniec. Ale ja tak nie umiem. Tak szybko o tym nie zapomne, nie zapomne o niczym ... To zbyt trudne, jak dla mnie. Emily, jest dziewczyna. ktora kocham. Oddalbym za nia zycie, skoczylbym za nia w ogien. Zrobilbym wszystko zeby byc przy niej, i zeby ona byla szczesliwa. Nie liczy sie dla mnie moje szczescie, tylko jej. Ona jest dla mnie wszystkim, wszystkim co mam. Jest calym moim swiatem, bez niej moje zycie nie ma sensu. Potrzebuje jej jak, ryba wody. Jak ... Poprostu ja kocham, chce byc z nia. Musze sie wkoncu o to zapytac, tylko kiedy... Jutro! Nie! Za szybko ... Kolacja? Tak! To jest to! I wtedy sie jej zapytam! Ale co jesli ona nie bedzie chciala ze mna byc? Ugh! Przestan myslec negatywnie, mysl pozytywnie! Masz 19 lat! Przestan mslec jakbys mial 60! ( xD Tak jakos xD ).
Zrobie to! Za tydzien? Nie, piec dni ... Yhh ...


****
Bozee ... Sie nie wypowiadam xD -.- Zalamka... Krotki i glupi -.- Jeszcze mnie wzielo na 'przemyslenia Nathana' xD Glupie, co nie? ;P Nie bijcie, tylko xD
Dedykt dla Wiki, nowej obserwatorki - dziekuje za ta rozmowe na Gadulcu ^^ I czekam na kolejne rozdziały na twoim blogu ;3
Nastepny pojawi sie... Za tydzien? ;P