Rozdzial XXIV !

Poszlam na dol i przygotowalam sniadanie. Gdy skonczylam uslyszalam jak Nathan schodzi.

- jak sie czujesz? - podeszlam do niego i cmoknelam w policzek.

- mm.. Juz lepiej. - odparl i odszedl. - gdzie chlopaki?

- wczoraj poszli na 'spacer' - powiedzialm i podalam mu talerz z jedzieniem oraz herbate.

*
Gdy zjedlismy, poszlismy zobaczyc co jest w TV. Skakalismy po wszystkich kanalach, kiedy Nath przelaczyl na jakis mecz. Przewrocilam oczami i oparlam swoja glowe na jego ramieniu.

-  ile jeszcze? - zapytalam a on zaczal sie ze mnie smiac. - cos nie tak?

- dopiero zaczeli. - powiedzial. A ja zrezygnowana poszlam po laptopa. Gdy weszlam do pokoju, zobaczylam przez okno... Amy?! Co ona tu robi?!
Szybko zeszlam na dol i poinformowalam chlopaka siedzacego w salonie o naszym gosciu. Widac, ze nie byl zadowolony. Tak samo jak ja.
Rozleglo sie pukanie do drzwi. Podeszlam i otworzylam je. Ku mojemu zdziwieniu, wraz z Amy przyszli chlopcy. Czyzby oni ja tu przyprowadzili? Zabije kazdego pokoleji!
Jednak musialam byc mila, wiec grzecznie sie z nia przywitalam, a do chlopakow pusilam gniewne spojrzenie. Oni podniesli rece w gescie obrony.

- Emm.. No wiec tak.. Przyszlam tu, bo chcialam was przeprosic. - spojrzala sie na mnie i Nathana. - Przepraszam, ze oklamalam Jessice i.. No. - usmiechnela sie do nas a my z chlopakiem spojrzelismy.

- przeprosiny przyjete. - powiedzielismy rowno.

- naprawde? - zapytala, a my rownoczesnie kiwnelismy glowami. Na jej twarzy znow zagoscil usmiech.
Stalismy jeszcze dlugo w milczeniu kiedy odezwala sie Amy.

- to... To ja juz moze pojde. -miala juz wychodzic, ale ja powstrzymalam.

- nie zostaniesz na obiad? - zapytalam.

- Emily. Jest dopiero 10, a ty chcesz juz obiad? - odezwal sie Tom.

- Yhh... Przeciez trzeba go zrobic. - powiedzialam - A przydadza sie jeszcze dwie rece do kuchni. - usmiechnelam sie i wraz z Amy poszlysmy ugotowac jedzenie.

----- perspektywa Jaya -----
Dobra! Macie mnie! Oklamalismy Em, ze idziemy na spacer. Ale co mielismy jej powiedziec, ze idziemy do Amy, bo chcemy zebyscie sie pogodzili?! To byloby glupie.
Ten pomysl, z pogodzeniem byl bardzo dobry. Wkoncu ja na niego wpadlem :D Ja madry Jay. Ma sie cos jeszcze pod ta czuprynka xD ale wracajac do tematu.
Wyszlismy z domu i skierowalismy sie w strone, mieszkania dziewczyny. Gdy dojechalismy na miejsce, a dlugo to trwalo, bez namyslu, tzn ustalenia tego co powiemy, weszlismy na gore.

- Amy! - zawolalismy ja. Kiedy wyszla zaczelismy krzyczec, ona rowiniez.

- AAAAAAA! - krzyczelismy rowno.

- chlopaki!

- co?!

- czemu krzyczycie? - zapytala i usiadla na kanapie.

- ty jestes kosmitka.. - powiedzial Tom i zaczal ogladac ja z kazdeh strony, tak samo jak przed tem Emily i Natha.

- okejj.. A tak naprawde? - wstala z kanapy. Po jej pytaniu ja przejalem odpowiadanie.

- maseczka. - zasmialem sie. Ona pokiwala glowa. Potem zapytala sie po co tu przyjechalismy. Opowiedzielismy jej o naszym planie. O ile mozna nazwac to planem. Z poczatku sprzeciwiala sie, bo uwazala, ze nie musi ich przepraszac. Jednak po dlugich namowach, zgodzila sie.

*
Rano pojechalismy do domu. Tam wszystko poszlo gladko. Wszyscy sie pogodzili i jestesmy happy xD a teraz czeka nas obiadek. I dobrze, bo Pan Brzusio glodny jest.

- no juz zaraz bedziesz jesc. - gadalem do swojego brzucha, a chlopaki patrzyli sie na mnie jak na idiote. - no co? Wy nie gadacie ze swoimi brzuchami? - oni zaczeli sie smiac. Nie zwracalem na nich uwagi i dalej gadalem ze swoim brzuchem.

******
Kolejny glupi -.- pisany w samochodzie, wracajac z Czech i wspominajac chlopaka z Pragi sprzed kilku dni. :D Wiesz, Natalio, o kogo mi chodzi? ^^ I dalej go nie spotkalam po powrocie ._. Ale spotkam. Zobaczysz ;D

Dedykt dla osob, ktore zostawily komentarz pod ostatnim rozdzialem. <3
Kocham Was <3

Miu ;3